Reality!?!

"Sayali, you do know that this is just a story, right?" "Duh uh! N.O.! It isn't just a story. It has real people, with lives and everything, and real things happening to them. Why would you say that!" But this response was just inside my head. Usually, all that came out was a "yes, I…

आजीची पुरचुंडी

"परवा जेवायला येशील संध्याकाळी? बरं. काय करून घालायचं तुला यावेळी?" "आजी , कांद्याची आमटी कर. आमटी, भात, आणि तुझं कैरीचं लोणचं! फक्कड बेत जमेल." कुठल्याही आजीपासून लांब राहणाऱ्या नातवाला हे संवाद नवीन वाटणार नाहीत. पदार्थाचं नाव बदलेल फक्त; पण त्यातली गोडी, आपण खाताना समोर बसून आपल्याकडे पाहणारे मायेचे डोळे, आणि तुडुंब भरलेलं पोट; ते मात्र सगळ्यांना…

The Newseum

The enthralling Newseum, that changed the way I look at human interest stories and the part they play in journalism. It also emphasized on the role of news and media in a very passive manner. It didn't shout out why effective news distribution/ is important; it just magnificently laid out the reasons. The Pulitzer prize…

जाणाऱ्याची व्यथा

"मागे वळून पाहिलंस कधी?" विचारलं एकदा त्यानं, पाठीमागची नाती, अश्रू आणि आश्वासनं "जाणाऱ्याचं बरं असतं डोळ्यांपुढे मोकळं आभाळ असतं, नव्याची नवलाई आणिक पंखांमध्ये बळ असतं" ताटातुटीचं दुःख मात्र कोणा एकट्याचं नसतं, अंतरातील गूढ दोघांनाही शोधावं लागतं "नव्याचे नऊच दिवस आभाळ मग एकाकी असतं, मनात दाटतात आठवणी पण घर रिकामंच राहतं" चांगलं, वाईट, या चलाऊ व्याख्या, नशीब…

Of the things missed…

Just yesterday I scrolled over this image on Facebook. (Image source: images.google.com) At the outset, it seemed absolutely true. Putting simply, what keeps us busy are the things that we perceive to be the most important. The trouble is, it seems too simple. Let’s take an example. If right now I was to put ‘Catch up…